Galblaasverwijdering

De meest voorkomende reden waarom een galbaas bij de hond wordt verwijderd is een galblaasmucocoele. Dit is een aandoening waarbij de galblaas vergroot raakt door verdikking van het slijmvlies dat extra ingedikte galblaasinhoud produceert. Normaal is deze inhoud vloeibaar en kan de galblaas gemakkelijk geledigd worden bij contractie. Door de overmatige secretie van dikkere inhoud over een periode van weken tot maanden wordt de galblaas volledig opgevuld. Dit kan een obstructie en zelfs ruptuur als gevolg hebben. De oorzaak waarom er dikkere galblaasinhoud wordt geproduceerd is vermoedelijk multifactorieel maar kan gelinkt zijn met verscheidene ziektes zoals:

de zieke van Cushing (een bijnieraandoening waarbij er teveel cortisol geproduceerd wordt)
hypothyroidie (een te traag werkende schildklier)
IBD (Inflammatory Bowel Disease of prikkelbaar darm syndroom)
vermoedelijk spelen ook genetische factoren een rol aangezien Shelties en Chihuahua's vaker deze aandoening ontwikkelen

Symptomen

De klinische symptomen van een galblaasmucocoele zijn vaak vaag en niet specifiek. In sommige gevallen wordt een mucocoele per toeval gevonden bij een echo-onderzoek.
Uw huisdier kan volgende symptomen hebben:

verminderde eetlust
niet willen eten
sufheid vertonen
braken
diarree
geelzucht
buikpijn

Diagnose

Een echo van de buik is ongelooflijk belangrijk om het ziekteproces in een vroeg stadium op te pikken. We zouden zelfs moeten overwegen om een echo uit te voeren bij elke patiënt met maag-darmklachten. Er zijn verschillende stadia en daardoor ook verschillende echografische beelden. Bij één van de stadia spreken we soms van een 'kiwi-fruit' presentatie.
null

Echografisch beeld van een galblaasmucocoele, 'kiwi-fruit'

De aanwezigheid en de verdere productie van ingedikte mucus in de galblaas kan leiden tot een levensbedreigende obstructie van de galafvoergangen en de ontstekingsreactie in de wand van de galblaas kan leiden tot het springen van de galblaas. Bijna 50% van de honden met een galblaasmucocoele hebben al een ruptuur op het moment van de diagnose. Dit percentage kan drastisch verminderd worden met snelle diagnostische interventie.

Behandeling

Een meer pro-actieve houding wordt geadviseerd in de meeste huisdieren met een galblaasmucocoele. Eigenaren van honden met een toevallig ontdekte, 'beginnende' of 'onrijpe' mucocoele bij een echo-onderzoek, zouden het verwijderen van de galblaas ernstig moeten overwegen. Er is een huidige trend om een galblaasverwijdering uit te stellen tot medische behandeling mislukt, de honden algemeen ziek worden of wanneer de galblaaas springt. Deze 'wait and see' aanpak zorgt voor een stijging van een levensbedreigende galblaasruptuur.
Vele chirurgen raden daarom aan om de galblaas te verwijderen, meteen op het moment dat deze patiënten zich presenteren of wanneer een galblaasmucocoele als toevalsbevinding gevonden wordt. Een bijkomend voordeel is dat de galafvoerwegen niet moeten worden gespoeld bij een 'beginnende' mucocoele, wat de operatie aanzienlijk korter maakt met minder complicaties en sneller herstel. Klassiek open of laparoscopische verwijdering van de galblaas bij patiënten met een galblaasmucocoele in een vroeg stadium hebben dus goede vooruitzichten en zijn snel terug hersteld van deze operatie.

Tijdens de operatie worden er ook biopten van de lever genomen voor histopathologisch en bacteriologisch onderzoek. De verwijderde galblaas wordt eveneens ingezonden voor onderzoek. De resultaten van deze testen helpen ons om uw huisdier zo optimaal mogelijk te kunnen behandelen voor bijkomende leverziektes en/of infecties.

Complicaties

Zoals bij elke chirurgische ingreep zijn er risico's verbonden met de anesthesie. Een pre-operatief bloedonderzoek, echo onderzoek en correctie van vocht- en elektrolytenafwijkingen zullen helpen om dit risico te beperken.
Bloeding of lekkage van gal in de buik zijn mogelijkse complicaties verbonden aan galblaaschirurgie. Abdominale drains zijn noodzakelijk bij een gesprongen galblaas.